კილო 105 ლარი

ევროპული სტანდარტების ქონა, ევროკავშირისკენ სწრაფვა და ზოგადად, დასავლური ღირებულებების მიბაძვა, ჩვენ ხალხს ბოსტონის მარათონის საპატივცემულოდ, თუ მხარდასაჭერად ვაკიდან ორთაჭალამდე ქოშინით ჩარბენა გონია. ფარისევლები რომ ვიყავით და ვართ, ეს კი ვიცოდი, მაგრამ ასეთი „ევრო სიმულიანტები“ თუ გავხდებოდით, არასოდეს მჯეროდა.

არადა, რა არის ეს ყბააღებული ევრო სტანდარტი, რომლისკენაც დიდიან-პატარიანად, როგორც დედა ღორისკენ ძუძუს გოჭები ისე მივისწრაფით?

გასაგებია, რომ ქვეყანაში უნდა გვქონდეს ისეთი ინსტიტუტები, რომლებსაც შეუძლიათ დემოკრატიის (დემოკრატიაზე პლატონს კითხეთ პლატონს), კანონის უზენაესობის (კანონისო და არა სამართლისო), ადამიანის უფლებების (ამაზეა ეს პოსტი) და უმცირესობებისადმი პატივისცემის (ალბათ აქვე გულისხმობენ პირიქითაც, უმრავლესობისსადმი პატივისცემასაც) და მათი დაცვის უზრუნველყოფა.

ისიც ვიცით, რომ ქვეყანაში უნდა არსებობდეს საბაზრო ეკონომიკა უნდა არსებობდეს, აგრეთვე, კონკურენციის ზეწოლისთვის და ევროკავშირის ფარგლებში საბაზრო ძალებისთვის თავის გართმევის შესაძლებლობა.

და არც ისაა ჩვენთვის დამალული, რომე თუ კავშირში შესვლა გვინდა წევრობასთან დაკავშირებული ვალდებულებების საკუთარ თავზე აღების უნარი უნდა გვქონდეს.

და სწორედ ამიტომაა ალბათ, ევროპიდან, ამერიკიდან თუ აზიიდან შემოყვანილ მანქანებს კატალიზატორებს რომ ვაცლით.

მიზეზი კი საამისოდ ბევრი გვაქვს:

1)                  გაწევა ემატება. (გაწევა, თორემ სამსახურში მინესოტადან ალაბამაში არ ვიყოთ ჩასარბენი).

2)                  წვა კლებულობს. (ან კლებულობს, ან არა, მაგრამ დავუშვათ კლებულობს. არის ვარაუდი, რომ 100 კილომეტრზე 100 გრამი).

3)                  ამოცლილი კატალიზატორი კილო 105 ლარი ღირს. (ოჰოო. მიზეზი კარგია. კილოდან სამ კილომდე მაინც გამოდის ხოლმე. მოხსნი და აშენდები!)

4)                  არ ვარგა, გაფუჭებულია და მაინც ტყუილად აყენია! (რა თქმა უნდა, საიდანაც შემოდის, იმ ქვეყნებში საკუთარი შვილები ცოტა მეტად უყვართ, ან ცოდნა უკეთესი აქვთ რიგ საკითხებზე და გაფუჭებულ კატალიზატორიან მანქანებს ან უცვლიან ამ ნაწილს ან მანქანას ცვლიან)

5)                  ნაგავ საწვავს ასაღებენ ჩვენზე და კატალიზატორი-მატალიზატორი არ შველის ამ ამბავს! (საწვავის ხარისხთან დაკავშირებით დავა არ ღირს, აი შველის თუ არა ეს სადავოა).

 გარდა იმისა, რომ ჩვენ, მოქალაქეებს (მცირე გამონაკლისებით) აზრადაც არ მოგვდის სპეციალური აქციის გარეშე ერთი ხე მაინც დავრგოთ (არადა კომუნისტების მოტანილი ლოზუნგი კი ვიცით სურფასთან, ხბოს ხორცით გავსებული სტომაქზე ხელის მოთათუნების მერე - კაცმა ცხოვრებაში სამი ხე მაინც უნდა დარგოს და ასე შემდეგ...), ათასში ერთხელ მაინც გავისეირნოთ ფეხით მხოლოდ ბუნების მოფრთხილების მიზნით (არადა ჯანმრთელობისთვისაც რა კარგია), სხვის დაგდებულ ნაგავს თუ არ ავიღებთ, ჩვენ თვითონ არ დავაგდოთ (მე მინახავს ფანჯრიდან გადმოგდებული ქალის საფენებით დაწყებული გაფუჭებული ტელევიზორით დამთავრებული ნაგავი), მშენებლობისას მინიმალური წესები მაინც დავიცვათ რომ ერთხელ და სამუდამოდ ამ ქვეყანაში სუფთა ფეხსაცმლით 100 მეტრის გავლა შეძლოს ადამიანმა და ბოლოს, რამე მოვუხერხოთ ამ საშინელ გამონაბოლქვს, ჩვენ (ჩვენი თავი ჭირსაც წაუღია) შვილებს რომ დაუნდობლად წამლავს.

საქართველოში 700 000 მდე რეგისტრირებული სატრანსპორტო საშუალება დადის. (თუ ჩავთვლით, რომ ვართ (ეჰ) 5 მილიონი, ხოლო აქედან ბავშვი, უმართვისმოწმობო და უუნარო 2 მილიონი. გამოდის, რომ თითქმის ყოველ მეოთხეს გვყავს მანქანა) აქედან დაახლოებით 80 %  მოიხმარს (ისედაც დაბალი ხარისხის საწვავის კიდევ უფრო) დაბალი ხარისხის საწვავს, რომელიც ევრო 1 ის სტანდარტებსაც ძნელად თუ აკმაყოფილებს.

ევროპაში მოიხმარენ ევრო 5 ის სტანდარტის საწვავს, სადაც გოგირდის შემცველობა 10ppm-ს არ აღემატება. ჩვენთან მოხმარებულ საწვავში კი ppm=500. ეს იმას ნიშნავს, რომ 700 000 სატრანსპორტო საშუალების 80 % გავამრავლოთ 50-ზე (ამდენჯერ მეტია ჩვენ მამაპაპურ საწვავში გოგირდი) უდრის 28 მილიონს (გავიხსენოთ, რომ ვართ 5 მილიონი, აქედან 2 მილიონი არ მართავს ავტომობილს, მარტივი არითმეტიკით, თითოეულ ჩვენგანს დაახლოებით 9 მოძრავი  (იდეაში ვირტუალური, გამონაბოლქვით კი რეალური) სატრანსპორტო საშუალება გვყავს).

ეს იმ პირობებში, რომ საქართველოს მასშტაბით (განსაკუთრებით თბილისში) ისედაც მეჩხერი ხე-ტყე იჩეხება და მაღალ-მაღალი და უშნო-უშნო კორპუსები წამოიჭიმება ხოლმე, რომ კარგად ჩაგუბებულ სმოგს განიავების საშუალებაც არ მისცეს.

არა, მესმის, რომ ფროიდის თეორიას თუ დავუჯერებთ, ჩვენ ყველანი თვითგანადგურების ინსტიქტს ვემორჩილებით და გამონაბოლქვით მოვიკლავთ თავს, თამბაქოდ გასაღებული ზღვის ბალახით, „კრაკადილით“, გენმოდიფიცირებული საკვებით თუ შუბლში ტყვიის დახლით, ამას დიდი მნიშვნელობა არ ექნება, მაგრამ წამითაც რომ დავუშვათ ის ფაქტი, რომ ჩვენი სიცოცხლის ხანგძლივობა ან გარკვეული მტანჯველი დაავადებების თავიდან აცილება, ჩვენივე ხელშია, იქნებ ცდად ღირდეს?

შედეგებს ახლა ვერ ვხედავთ - მანქანების რიცხვმა მხოლოდ ბოლო 15 წლის მანძილზე მოიმატა კატასტროფულად. 15 წელი კი ისტორიისთვის წამიც არაა. ორჯერ 15 წლის მერე, როცა შვილიშვილებს მუხლზე დავისვამთ და (ღმერთმა ყველა დაიფაროს, მაგრამ ფაქტი მეცნიერების მიერაა დადასტურებული, რომ მავნე გამონაბოლქვი ერთ-ერთი მთავარი მაპროვოცირებელია ღვიძლის ფუნქციის მოშლის, ფილტვის კიბოს, ზოგადად სიმსივნური დაავადებების) უფალს მადლობას ვეტყვით, ჯანმრთელი ბავშვი რომ მოგვცა ამ საშინელი სტატისტიკის პირობებში (ვარაუდობენ, რომ ყოველ მეოთხე ახალშობილს რაიმე მძიმე დაავადება ექნება), ისიც გავისხენოთ, რომ წლების წინ, ჩვენივე მანქანებს 105 ლარიანი კატალიზატორი საკუთარი ხელით ამოვაცალეთ.

ევროკავშირო, ხელი გვკარ - ჩვენ შენ არ გიმსახურებთ!