გოიმი
ვაშლებით მოვაჭრე მატარებელში უცნაურ კაცს ხვდება. კაცი
თითქოს უბრალოდ ვინმეა, ბევრსაც არ ლაპარაკობს, ჯიბიდან დროგამოშვებით ქალისა და ბავშვის
ფოტოს იღებს და დასცქერის.
ვაშლებით მოვაჭრე თავის გაჭირვებულ ყოფაზე ჩამოაგდებს
სიტყვას და თანამგზავრი საფულეს გახსნის და ფულს აჩუქებს. ვაშლით მოვაჭრე კიდევ მოუყვება
როგორ ელოდება სახლში მომაკვდავი ცოლი, თანამგზავრი კიდევ აჩუქებს ფულს და ასე გრძელდება
გზის გარკვეული ნაწილი. მერე ორივენი ჩუმდებიან. ვაშლებით მოვაჭრე თანამგზავრს უყურებს
და ფიქრობს, რომ ასეთი ადამიანებისთვის ადვილია ცხოვრება, რომ მათთვის ის ტკიცინა დოლარები
რაც საფულით დააქვთ, გროშებია, თავს ამეტებენ გაჭირვებულ ხალხს და სინამდვილეში, იქნებ
ეზიზღებათ კიდეც ისინი. თანამგზავრს სძინავს. ძილზე ეტყობა, რა უშფოთველი ცხოვრებაც
აქვს, ალბათ ცხოვრებაში პრობლემაც კი არასოდეს ჰქონია.
და ვაშლით მოვაჭრე თანამგზავრს საფულედან ფულის დარჩენილ
ნაწილსაც მოპარავს.
სიტყვების რაოდენობა: 2042
No comments:
Post a Comment